Effectief Jongerenwerk
Effectief jongerenwerk, jongerenwerk zoals het altijd bedoeld is geweest.
In 2010 schreef ik het boek Jongerenwerk Nieuwe Stijl. In die tijd was alles “Nieuwe Stijl” of “2.0”. Dus leek het me een voor de hand liggende titel. Nu ruim tien jaar later heb ik wat spijt van de titel. Dit werd getriggerd door een artikel waarin gesproken werd over jongerenwerk 3.0.
De vraag die dit bij me oproept is waarom we het jongerenwerk telkens opnieuw proberen uit te vinden, terwijl de essentie altijd al helder was? Of in ieder geval had moeten zijn. Het geven van nieuwe labels aan het jongerenwerk is een symptoom van een groter probleem. Het duidt op een sector die worstelt met haar eigen identiteit en doel. Maar waarom die worsteling?
De kern van jongerenwerk heeft altijd gedraaid om het bieden van effectieve zorg in het domein van de jongere en zijn systeem. Het gaat niet om welke naam we eraan hangen, maar om wat we werkelijk bieden. Indicatie loze zorg, die vanuit een presente benadering geen begin of eind hoeft te kennen. Verbinden om de verbinding om vervolgens ontzettend effectief te kunnen zijn voor een complexe moeilijk bereikbare doelgroep.
Een van de uitdagingen die het jongerenwerk ondervindt, is het gebrek aan een solide beroepsopleiding. Ik voel me ondertussen een beetje een hangende plaat, omdat ik hier zo vaak op hamer, maar toch.... Het is echt een van de kernpunten waar het knelt. Zonder een specifieke opleiding die de identiteit en het ethos van het vak vormt, wordt het jongerenwerk een soort catch-all, waarin iedereen kan bepalen wat het werk is of zou moeten zijn. En iedereen is dan ook vaak de tijdsgeest en politieke wind.
Bovendien leidt het typeren van verschillende specialismen binnen het jongerenwerk tot een ander probleem. Door een jongerenwerker te bestempelen als specialist in bijvoorbeeld ambulant werk of veiligheid ,suggereert dit impliciet dat andere jongerenwerkers zich niet hoeven te verdiepen in deze gebieden. Dit is niet alleen beperkend, maar het ontslaat ook anderen van hun verantwoordelijkheid. Elke jongerenwerker moet zo inzetbaar zijn dat de zorg die we voor ogen hebben gerealiseerd wordt.
De huidige tendens om jongerenwerk te hernoemen en opnieuw te definiëren is in feite een afspiegeling van een groter ongemak. Het jongerenwerk (en haar omgeving) weet niet altijd wat het met zichzelf aan moet of we weten het wel, maar kunnen het niet altijd duiden naar de wereld om ons heen.
Het is tijd om de kern van het vak weer voorop te stellen en te beseffen dat effectief jongerenwerk niet gaat over trendy namen of specialismen, maar over presentie, verbondenheid en effectieve zorg die werkelijk bijdraagt aan levens van jongeren die niet vanuit het systeem geholpen kunnen of willen worden.
Jongerenwerk zoals het altijd al had moeten zijn.
